Zonder weerstand

Sinds enkele weken gaan mijn echtgenoot en ik samen een uurtje fitnessen. Kwestie dat het jaarabonnement dat hij vorig jaar kocht nog wat rendeert...

Net voor vertrek slaat de twijfel meestal toe. Reden? Een gekend excuus. 'Er ligt nog zoveel werk op de plank...' Maar inmiddels weten we dat er altijd werk op de plank zal liggen en dat het een kwestie van keuzes maken is. Gelukkig geven de kinderen ons altijd het nodige duwtje in de rug. Ook nu weer...

'Heb jij het ook zo warm?', vraag ik na tien minuten op de crosstrainer aan mijn echtgenoot. Hij knikt. fitnessen en praten gaan voor hem niet samen

Ik besluit mijn tempo wat te vertragen en misschien mag ook het niveau vandaag wel wat lager. Want ik wil toch dat mijn hartslag niet te hoog is... Een voor een verzin ik excuses om mijn weerstand de baas te kunnen. Onder het mom van 'mild zijn voor jezelf' en 'ik ben hier toch maar weer...'

Zo ga ik nog even door tot mijn gedachten plotseling, zonder het door te hebben, een andere weg zijn ingeslagen. En ik blijkbaar zonder het te beseffen in een flow terechtgekomen ben.

'Waw', denk ik. 'Dat gebeurt er dus als je je weerstand laat varen en je overgeeft aan de flow...' Zo is het ook in het leven, besef ik. Schreef ik vandaag niet zoiets ergens in een interview? Dat je verzetten tegen de gang van zaken en je afsluiten van en dus eigenlijk uit de verbinding gaan met wat is, soms nog het zwaarst weegt...

Voor ik het weet, zit de tijd er op. Ziezo, dit deden we toch maar weer... En ik kreeg er een wijze les gratis bij. Waar een uurtje fitnessen niet allemaal goed voor is... Misschien toch dat abonnement verlengen straks?